تولید انواع بذر و نهال میوه کمیاب - فروش مستقیم بدون واسطه

روی یک تپه کوچک در گوشه ای از پارک طبیعی سکویا، حدود ۲۱۰۰ متر بالا از سطح دریا، در جنوب سیه را نوادا، درخت عظیمی سایه اش را بر سر درختان دیگر انداخته است. تنه سرخ و زنگاری آن که با شیارهای عمیقی لایه لایه شده است، در نزدیکی سطح زمین بیش از ۱۰ متر قطر دارد. سطح مقطع آن می تواند تمام بزرگترین اتاق ساخمان شما را بپوشاند.

به گزارش نامه به نقل از مهر ،سلامت می‌نویسد: اگر سعی کنید به نوک آن نگاه کنید یا تمام طول درخت را در یک نگاه داشته باشید، ممکن است باعث شود گردن درد بگیرید یا از پشت به زمین بیفتید. این درخت به قدری بزرگ است که شاید نتوانید از درون جنگل همه آن را در یک نگاه ببینید یا در منظر دوربینتان ثبت کنید. ۹۰ سال پیش، طرفداران این درخت برای آن یک اسم هم انتخاب کرده اند: پرزیدنت (آقای رئیس جمهور)، این درخت یک سکویای بزرگ است، یکی از چند صد درخت سکویای باقیمانده در جنگل قرمز که از خانواده درختان سکویا دندرون ژیگانتیوم هستند.

تصاویر در سایز بزرگ در حال لود هستند برای نمایش در سایز بزرگ روی هر تصویر کلیک کنید.

بزرگترین درختان زمین

 این درخت ، بزرگترین درخت روی زمین نیست. تحقیقات استیو سیلت و همکارانش در دانشگاه هامبدولت، نشان داده پرزیدنت، دومین درخت بزرگ کره زمین است که تاکنون اندازه گیری شده است. اگر چه گروه استیو سیلت، فقط تعداد کمی از درختان را اندازه گیری کرده اند. این درخت به اندازه درختان بلند ساحل ردوود (جنگل قرمز) یا منطقه اکالیپتوس رگنان در استرالیا ارتفاع ندارد اما فقط بلند بودن و ارتفاع مهم نیست.

این درخت از درختان ساحل ردوود یا اکالیپتوس بسیار عظیم تر است. نوک بلند آن که به دلیل برخورد صاعقه ها مرده است، تا ارتفاع ۱۳۰ متری امتداد دارد. هر کدام از ۴ شاخه عظیم این درخت که خود به اندازه یک درخت بزرگ هستند، از وسط به بالا امتداد پیدا میکنند و به سمت نوک درخت می روند و شکلی شبیه یک قارچ عظیم یا ابر قارچی شکل بمب های هسته ای در زمینه آسمان می سازند. اگر چه تنه پرزیدنت به اندازه تنه ژنرال شرمن (بزرگترین درخت روی زمین) حجیم نیست، اما تاج این درخت بزرگتر و پرتر است. پرزیدنت، حدود ۲ میلیارد برگ دارد.

درخت ها در رقابت با یکدیگر برای به دست آوردن نور خورشید و آب، به سمت بالا و اطراف رشد و تاجشان را وسیع تر می کنند. برخلاف پستانداران و پرنده ها که با بلوغ یا به دلیل محدودیت های ناشی از جاذبه زمین رشدشان متوقف می شود، درخت ها دست از رشد کردن بر نمی دارند. آنها هم به خاطر جاذبه ممکن است دچار محدودیت شوند اما نه همان گونه که برای یک زرافه یا کرکس آمریکایی این محدودیت اتفاق می افتد. درخت نیازی به حرکت ندارد و با اضافه کردن مداوم چوب، از ساختار خود محافظت می کند. با در نظر گرفتن اینکه نور خورشید و خاک و آب به مقدار کافی وجود داشته باشد و زمان نامحدودی هم در اختیار درخت باشد، یک درخت می تواند همچنان به رشد خود ادامه دهد. سکویاهای غول آسا به این دلیل بسیار عظیم هستند که بسیار پیراند.

 آنها به این دلیل آنقدر سن دارند که توانسته اند از تمام تهدیدها و خطرهایی که می توانست آنها را از بین ببرد جان سالم به در ببرند. این درخت ها قوی تر از آن هستند که با بادهای شدید روی زمین بیفتند. چوب سخت بدنه آنها و پوسته عظیمشان پوشیده از ماده ای اسیدی است که جلوی پوسیدگی های ناشی از قارچ ها را می گیرد. سوسک ها و حشرات چوب خوار به ندرت و به سختی می توانند به بدنه آنها نفوذ کنند. پوسته ضخیمشان ضد آتش و سوختگی است. آتش سوزی جنگل ها در واقع به نفع سکویاها هستند چون رقبای آنها در جنگل را از بین می برند. به تاج سکویا اجازه می دهند که بیشتر از نور خورشید بهره مند شود و کمک می کنند دانه های سکویا به زمین برسند و نهال های آن در خاکستر ناشی از درختان دیگر و نور خورشید به خوبی تغذیه شوند و رشد کنند. اگر چه صاعقه به سکویاها پیر و بزرگ آسیب می زند اما معمولا باعث مرگ آنها نمی شود. به همین دلیل در طول قرن ها همچنان بزرگ و بلند می شوند.

یکی از عوامل مرگ درختان بزرگ، قطع این درختان است. سکویاهای بزرگی بوده اند که با ضربه های تبر هیزم شکنان و اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به زمین افتاده اند اما چوب این درختان سالمند آنقدر ترد و شکننده است که اغلب این رختان بعد از به زمین افتادن خرد شده اند و از نظر به دست آوردن الوار ارزش کمی داشته اند. چوب این درخت های به زمین افتاده را اغلب فقط می توان در مزارع انگور، به عنوان نرده های مزرعه یا تخته های بی ارزش پنجره ها استفاده کرد. با توجه به اینکه خرد کردن الوارهایی که بیش از ۱۰ متر قطر دارند کار بسیار مشکلی است، درخت های سکویا امروزه برای کسانی که به دنبال الوار هستند چندان ارزشی ندارند. پارک ملی سکویا در سال ۱۸۹۰ ثبت شد و هجوم توریست هایی که با هر وسیله ای خود را به آن پارک می رساندند نشان داد که درخت های سکویا وقتی زنده و سرپا هستند ارزش بیشتری دارند.

غول پرزیدنت

 یکی از چیزهایی که استیور سیلت در مورد این درختان به من توضیح داد این بود که آنها می توانند ماه های طولانی هوای بسیار سرد و یخبندان را تحمل کنند و محل زندگی مورد علاقه آنها نواحی به شدت زمستانی است به همین دلیل باید قادر باشند شرایط یخبندان را به خوبی تحمل کنند. تجمع برف روی شاخه های این درختان در این زمانه ها و یخ زدن آنها باعث اضافه شدن وزنشان می شود و باید بتوانند در زمانی که هنوز جوان هستند این شرایط را تحمل کنند. تحمل سرما و وزن برف ها در حالت عمومی قابلیت ویژه آنهاست به همین دلیل است که به این درختان “درختان برفی” می گویند.

در میان اطلاعات اکتشافی گروه سیلت چیزی که بیشتر از همه مایه تعجب شده بود این بود که سرعت رشد این درختان بزرگ و نه فقط بلندی و حجم آنها با بالا رفتن سن شان افزایش پیدا می کند. یک هیولای عظیم الجثه مانند پرزیدنت در هر سال نسبت به یک سکویای جوان چوب بیشتری تولید می کند. این چوب ها در اطراف تنه درخت جمع می شوند و آن را قطورتر می کنند و شاخه و تنه های اصلی آن هم ضخیم تر می شوند.

درختان غول پیکر

این یافته با یکی از فرضیات اثبات شده قدیمی در مورد اکولوژی جنگل ها کاملاً در تعارض است که می گوید سرعت رشد درختان با بالا رفتن سن آنها کاهش می یابد. این فرضیه که پایه تصمیم گیری های اجرایی متعددی درباره جنگلبانی شده است ممکن است در مورد بعضی درختان در بعضی مکان ها صادق باشد اما در مورد درخت های سکویا یا دیگر درخت های عظیم مانند درختان ساحل ردوود صادق نیست. استیو سیلت و گروهش این فرضیه را با روشی رد کردند که تا قبل از آن هیچکدام از اکولوژیست های جنگل شناس دیگر انجام نداده بودند. آنها از این درختان بالا رفتند، از همه درختان از سر تا تهشان و تمام آنها را سانتی متر به سانتی متر اندازه گرفتند.

درخت غول جنگل

با کمک و حمایت مسئولان پارک ملی آنها این بررسی دقیق را روی پرزیدنت هم انجام دادند. این کار بخشی از پروژه یک مطالعه بزرگ و طولانی مدت روی درختان سکویا و درختان ساحل ردوود بود که “پروژه ردوود و تغییرات آب و هوا” نام داشت. گروه سیلت، در تمام اطراف تاج پرزیدنت با وسایل مخصوصی محکم کردند و با تورهای ایمنی و کلاه های ایمنی مخصوص از این درخت بالا رفتند. آنها تنه درخت را در ارتفاع های مختلف اندازه گرفتند. شاخه ها و تاج ها را شمردند و با استفاده از وسایل استریل شده و مخصوص از بدنه درخت نمونه برداری کردند. سپس اطلاعات به دست آمده را با اطلاعاتی که از درخت های سکویای دیگر به دست آمده بود در سیستم های دقیق ریاضی و آماری بررسی کرند. از همین طریق متوجه شدند که پرزیدنت حداقل حدود ۲ هزار متر مکعب چوب دارد و این هیولای پیر با بیش ا ز۳۲۰۰ سال سن هنوز هم به سرعت رشد می کند. آنها دریافتند پرزیدنت هر سال مقادیر بسیار زیادی دی اکسید کربن را به داخل برگهای خود جذب می کند و در فصل رشد که با ۶ ماه زمستانی و سرد قطع می شود تبدیل به سلولز و همی سلولز و ترکیبات آلی دیگر می کند. سیلت می گوید: “این نکته جالبی در مورد درخت های سکویاست، آنها نیمی از سال را رشد نمی کنند، در زیر برف پنهان هستند و با این حال که فصل رشد کوتاه تری دارند، هنوز بیشتر از رقبای عظیم الجثه شان در جنگل های ردوود رشد می کنند.

تصاویر درخت غول ۳۲۰۰ ساله جنگل

 شاید به همین دلیل بود که مایکل نیکولز، عکاس، تصویر این درخت را در برف ثبت کرد. مایکل و جیم کمپل اسپیکلر که یک کوهنورد و صخره نورد ماهر است یک نقشه جالب برای این تصویربرداری طرح ریزی کردند. آنها به همراه گروهی از کوهنوردان دیگر و عده ای از افراد گروه سیلت، در میانه های ماه فوریه، زمانی که هنوز کپه های برف کنار جاده تا ۴ متر ارتفاع داشت برای انجام عکاسی، طناب هایی به پرزیدنت و درخت بلند دیگری که در نزدیکی آن بود بستند تا بتوانند با کمک آنها افراد گروه و دوربین ها را بالا بکشند. گروه زمان زیادی صبر کرد تا هوای آفتابی و روزهای مه آلود و بارانی بگذرد و دوباره برف روی درخت بنشیند. بعد از نشستن برف روی شاخه های پرزیدنت زمان گرفتن عکس بود. عکس گرفته شد. در واقع تعداد زیادی عکس گرفته و سپس در کنار هم قرار داده شد تا تصویری یکسره از پرزیدنت به سدت آید زمانی که به محل درخت رسیدیم گروه در حال جمع آوری وسایل بود تا آنجا را ترک کند.

درختان عظیم الجثه

 مایکل بیش از ۲ هفته برای مدیریت و هدایت گروه برای همین یک عکسی که می بینید، زمان گذاشت. او از روی زمین عکس ها را ویرایش و گروه را برای عکاسی از زاویه مناسب هدایت می کرد اما قبل ا ز آنکه طناب باز شود تصمیم گرفت خودش هم یک بار از درخت بالا برود.

“نمی خواستم عکس بگیرم، فقط می خواستم از پرزیدنت خداحافظی کنم.”
مایکل تمام تجهیزات امینی را به خود بست و از درخت بالا رفت، بعد از مدتی که پایین آمد:
” با احتیاط و با کمک جیم اسپیکلر از درخت بالا رفتم. وقتی به یکی از شاخه های انتها رسیدم، با احترام فراوان روی شاخه پرزیدنت ایستادم و اسپیکلر از پشت مراقب من بود. نیم ساعت طول کشید تا به تاج درخت برسم حالا ۷۰ متر بالاتر از سطح زمین بودم. جنگل زیر پایم برود و اطرافم پر بود از شاخ ها و برگ های جوان درخت. درخت در اطراف من کاملاً زنده بود. گیج و شگفت زده به بالا نگاهی انداختم و متوجه شکاف باریکی روی چوب مرده نوک درخت شدم که در شیارهایش زندگی جریان داشت چه جای شگفت انگیزی با خودم فکر کردم پرزیدنت چقدر موجود جذابی است.”

جنگل ملی سکویا – کالیفرنیا

Sequoia National Forest, California